De begrafenis

Rose was de kleur van onze Emanuelle. Dus ook deze dag alles in het rose...

Bij ons thuis hadden we een kleine samenkomst. De dominee sprak mooie troostvolle woorden:

Chris en Hanneke,

Emanuelle heeft gevochten.
Jullie hebben gevochten. Vol liefde.
Emanuelle is verlost.
Want ook Jezus heeft voor haar gevochten op Golgota.
Hij gaf zijn leven voor haar.
Emanuelle kon nog niet geloven.
Ze kon ook niet met de Here breken. God hield haar vast.

Wat een moeiten in de zwangerschap.
Wat een discussie: hoe moet het verder na de 20-weken echo.
Toen de geboorte in het WKZ.
En daar die eerste weken. Met de operatie.
En met alle spanningen.
Toen naar Amersfoort.
Ook daar een goede opvang: meelevende artsen en betrokken zusters.
En toen het einde op aarde.
Op zondag, de dag van de opstanding van de Here Jezus.
Een eeuwig nieuw begin voor Emanuelle.
Emanuelle: God- met- ons...
Dat is de zin van haar korte leven geweest: God was bij haar.
Hij verloste haar.
En God gaf liefde aan jullie, haar ouders.
Liefde ook aan betrokken familieleden.
Jullie straalden veel betrokkenheid uit.
Wat een liefde en aandacht voor het meisje.
Ook dat was de zin van haar leven: jullie waren er voor haar....
Een haard van liefde.
Jullie maakten duidelijk: ook gehandicapt leven is waard om geleefd te worden.
Geve God jullie veel kracht, troost en bemoediging.
Hij was er die 9 maanden en die 4 maanden.
Hij zal ook zorgen in de toekomst!

Op het geboortekaartje van Emanuelle staat het zo:
Een machtig Maker formeerde jouw hart/
Hij nam vóór de tijd begon jouw leven in Zijn hand/
Je hebt een Vader..Hij noemt je zijn kind/
Hij laat je nooit alleen, waarheen je ook zult gaan..

We lazen uit de Bijbel Markus 10: 13- 16:
Mensen brachten kinderen bij Jezus.
Een oud lied zegt: “Eens brachten de moeders hun kinderen tot Jezus”.
Maar het kunnen ook vaders zijn geweest.
Vaders en moeders.
“Om ze door Hem te laten aanraken..”
In die aanraking door Jezus ging het om een zegen.
Aanraking= contact.
Jezus heeft hart en oog voor de kleintjes.
Jezus wil zijn liefde kwijt aan hen.
Ook aan Emanuelle.
Hij wil zegenen:
“De Heer zal je uitgang en je ingang bewaren..” Hij zegt het met zijn hand op het kinderhoofdje.
“Dat ’s Heren zegen op je daal”... Zijn hand rust op het hoofdje van de kleine.
“De Here zegene je en Hij behoede je”.... Jezus zegt het met de hand op het hoofdje van de stervende.
Bijbelse aanraking van de kleintjes.

Wie horen bij Jezus? Wie horen bij zijn gemeente?
Zijn dat alleen zij die een bewuste keus maakten? De ouderen?
Of zijn het ook zij die nog niet op eigen benen kunnen staan?
Die bij Jezus gebracht moeten worden?
“Ze brachten kinderen bij Hem”.
Lukas spreekt over zuigelingen, baby’s.
Let op dat: ze brachten bij Hem.
Het zwakke, het weerloze wordt “gebracht”.
Zie Mark. 7: 32: ze brachten iemand die doof was en gebrekkig sprak..
Een gehandicapte die niet zijn eigen zegje kon doen..
En Mark. 8: 22: Ze brachten een blinde bij Hem..
Hij kon niet zelf de weg naar Jezus vinden..
Zo lag dat.
Er waren mensen die zelf de weg naar Jezus gingen.
En er waren mensen die gebracht moesten worden.
Die verlamde op zijn matras moest door vrienden bij Jezus gebracht worden.
Ik denk ook aan die slaaf van de hoofdman die doodziek op bed lag en zelf niet naar Jezus kon gaan.
Jezus geneest het zwakke, het gehandicapte.
Hij genas ook Emanuelle. Voorgoed en radicaal.
“Kom jij gezegende, beërf het koninkrijk..”

De gemeente bestaat uit mensen die een bewuste geloofskeus maakten.
Maar er zijn ook altijd anderen: gehandicapten.
Ze zijn te klein om hun geloof te belijden..
Ze horen bij de gemeente.
Ze zijn te klein om te kiezen voor Jezus.
Jezus koos voor hen!
Ze horen erbij..
Sommigen zijn te ziek om gedoopt te worden.

Je ziet de ergernis van de leerlingen.
“Het gaat toch om grote dingen bij God: bekering, navolging enz.?”
Daar passen geen kinderen bij...
“O nee? Het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij!”
Jezus neemt hen in de armen en zegent hen.
Ze hebben weinig en missen veel.
En daarom horen ze er nou juist bij!
Voor hen is het koninkrijk.
“Zalig zijn de armen”, had Jezus gezegd.
Zalig zij die weinig hebben en veel missen.
Daar kan God wat aan kwijt!

In de tijd van Jezus was er een secte: de secte van Qumran.
Die secte leefde afgezonderd van anderen.
De anderen waren te slap, vonden zij.
Zij namen Gods geboden niet serieus genoeg.
Ook de Farizeeën niet..
De secte sloot allerlei mensen buiten de gemeente:
de geestelijk verwarde, de blinde, de kreupele, de dove, de minderjarige.
Ook vrouwen en kinderen hoorden er niet bij.
En juist die groepen die in Qumran niet welkom waren hadden een streepje voor bij Jezus:
zieken, gehandicapten, vrouwen en kinderen.
Jezus wordt boos als zijn leerlingen de kinderen willen wegsturen!
Begrijpen kinderen nog niets?
“Jullie begrijpen er niets van, discipelen!”
Het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij.
Wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God zal er zeker niet binnengaan.
Jezus wordt boos!
Boos als ze kinderen wegsturen..
Dan heb je niks van het Rijk begrepen.
Voor kinderen-in-de-knel is het koninkrijk.
Ontvang als een kind het Rijk. Als een kado.
Het Rijk is voor:
Emanuelle: God-met-ons..

Chris en Hanneke, wat hebben jullie geknokt voor het meisje.
Wat een tijd en liefde geïnvesteerd..
Wat heeft ze ook zelf gevochten.
Om te (over)leven.
Het waren slopende maanden.
De Heer besliste anders:
“Kom jij gezegende, beërf het koninkrijk dat jou bereid is”.
Ze is gedragen in de schoot van Abraham.
Door de engelen.
Reken maar dat zij met vlag en wimpel is binnengehaald zondagmorgen.
Jezus is ook voor haar gestorven.

Chris en Hanneke, jullie moeten verder zonder Emanuelle. Hoe?
Ik weet het niet.
God weet het wel!
Zij is veilig. En jullie zijn veilig. Bij God.

Ik bid jullie toe dat bekende lied:

Jezus, ga hen (Chris en Hanneke) voor/ deze wereld door/
En U volgend op uw schreden/ gaan zij moedig met U mede/
Leid hen aan uw hand/ naar het vaderland.
Valt de weg hen lang/ zijn zij klein en bang/
Sterk hen, Heer, om zonder klagen/
Achter U hun kruis te dragen/
Waar U voor hen trad is het rechte pad.

Krimpt hun angstig hart/ onder eigen smart/
Moet het met de ander lijden/
Jezus, geef hen kracht tot beide/
Wees Gij zelf het licht/ dat hen troost en richt.

In de woestenij/ Heer, blijf hen nabij/
Met uw troost en met uw zegen/
Tot aan ’t eind van onze wegen/
Leid hen op Uw tijd/ in uw heerlijkheid.

Op de begraafplaats kreeg iedereen iedereen kreeg een rose ballon. Het gaf haast een feestelijk tintje aan de situatie. Maar dat mocht ook wel want voor ons meisje was het Feest, met een hoofdletter! Voor haar was de mooiste tijd van haar leven aangebroken! Verlost van haar lijden en nu in de warme liefdevolle armen van haar Vader!

>

>